- คุณธรรมสำคัญกว่าชีวิต
- เมื่อไม่อาจพิทักษ์ความเป็นธรรม ก็อย่าบิดเบือนความเป็นธรรมให้สอดคล้องกับตัวเอง
- ผู้ที่รู้ดีว่าอะไรเป็นความดี ความชั่ว แต่ไม่ปฏิบัติตาม เขาเรียกว่ามือถือสากปากถือศีล
- ความประหยัดเป็นคุณธรรมของสุภาพบุรุษ ความตระหนี่เป็นอุปนิสัยของคนต่ำทราม
- ประหยัด มัธยัสถ์ เป็นทางสร้างตัว
- ความซื่อสัตย์ สุจริต ความกล้าหาญ พากเพียร บากบั่น เป็นหนทางสู่ความสำเร็จ
- หยาดฝนคือเมตตาจากฟ้าฉันใด น้ำพระทัยฝ่าบาทก็ปกเกล้าทั่วหล้าฉันนั้น
- คุณธรรมน้ำมิตร คบที่จิตใจ หลักความเป็นคน ควรยึดถือไว้ให้มั่น
- ถ้าเพื่อแก้แค้นส่วนตัว จะไม่สนใจกฎหมาย ต่อให้เป็นการกระทำเพื่อความกตัญญู ก็ไม่มีใครยกย่องว่าเก่ง
- ความแค้นเปรียบเหมือนดาบสองคม ทำร้ายได้ทั้งคนอื่นและตนเอง
ถ้ายิ่งไปถูกผู้ไม่เกี่ยวข้อง ก็ถือว่าเป็นบาปหนัก ควรใช้เมตตาลบล้างความแค้นความบาดหมางให้สิ้นสุด
- ช่วยคนดีกว่าทำร้ายคน
- อธรรมย่อมไม่อาจชนะธรรม
- เกิดเป็นคนควรเป็นคนซื่อสัตย์ และเป็นผู้เสียสละ
- ผู้มีอุดมการณ์และความเมตตา จะไม่ทำลายเมตตาเพื่อรักษาชีวิตไว้ แต่จะยอมเสียสละชีวิตของตนเพื่อรักษา เมตตาธรรม
- มีแต่น้ำท่วมคนตาย ไฟเผาคนวอดวาย แต่ผู้มีเมตตาตายด้วยเมตตายังไม่เคยมี
- ความกตัญญูกตเวทีเป็นหลักธรรมของฟ้า เป็นคุณธรรมของดิน และเป็นหลักการดำเนินชีวิตตของคน
- รักของบิดามารดา เป็นรักเที่ยงแท้แน่นอน
- เกิดเป็นบุตรให้รู้จักกตัญญูบิดามารดา เกิดเป็นศิษย์ให้รู้จักคารวะครูบาอาจารย์
- ความซื่อสัตย์ของสามีภรรยา เป็นสมบัติอันล้ำค่าของครองครัว
- ลูกเมีย ตายแล้วเราจะได้พบหน้ากันหรือ
- ผู้ใดนับถือบิดามารดา ผู้นั้นย่อมเป็นสุข
- ยศถาบรรดาศักดิ์ เป็นของนอกกาย ลูกแก้วเมียขวัญ เป็นความสุขอันแท้จริงของมนุษย์
- มีลูกไม่อบรม ถือเป็นความผิดของพ่อแม่
- ความกตัญญูกตเวทีที่บุตรมีต่อบิดามารดาคือ บุตรไม่พึงกระทำการฝ่าฝืนขนบธรรมเนียมประเพณี
- บิดามารดาย่อมมีกังวลห่วงใยเป็นอาจิณว่า บุตรจะเจ็บไข้ได้ป่วย บุตรจึงควรดูแลร่างกายให้มีสุขภาพดีอยู่เสมอ นี่เป็นการแสดงออกถึงความกตัญญูกตเวทีของบุตรที่มีต่อบิดามารดา
- ผู้มีคุณธรรม ไม่ทำร้ายผู้บาดเจ็บ ไม่จับคนชรามีผมหงอกของมาเป็นเชลย
- สัตว์เดรัจฉานมันยังรู้คุณคน เป็นมนุษย์ไม่รู้จักบุญคุณของท่านผู้มีคุณแล้ว สู้สัตว์เดรัจฉานไม่ได้ ช่างน่าอับอายแก่เดรัจฉานผู้มีชาติต่ำช้า
- บุตรวัยฉกรรจ์พึงครองตนอย่างนี้คือ อยู่ในบ้าน ก็กตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดา อยู่นอกบ้านก็ให้ความเคารพผู้มีอายุมากกว่า
- ดำเนินการใดให้ระมัดระวัง
- พูดคำสัตย์จริง ๑ รักคนทุกคน๑ ใกล้ชิดผู้มีเมตตาการุณย์๑ ถ้าปฏิบัติได้อย่างนี้หากพอมีเรี่ยวแรงอยู่บ้าง จึงค้นคว้าหาความรู้ต่อไป
- สาธุชนรู้จักแต่คุณธรรม ปุถุชนรู้จักแต่ผลประโยชน์
- ผู้ทรงคุณธรรมไม่เคยโดดเดี่ยว เหมือนคนมีบ้านต้องมีเพื่อนบ้าน
- บุคคลใดไม่รักบิดามารดาของตน แต่กลับไปรักคนอื่นถือเป็นเรื่องขัดธรรมชาติ และเป็นความชั่ว
- การจะอบรมสั่งสอนประชาชนให้รักใคร่กัน ไม่มีอะไรดีไปกว่าการให้รู้จักความกตัญญูกตเวที
- การจะอบรมสั่งสอนประชาชนให้มีมารยาทและนอบน้อมกันไม่มีอะไรดีไปกว่าการให้รู้จักเคาร
พพี่ชาย
- สัตบุรุษที่หมั่นดูแลบิดามารดาของตน ด้วยรักและเคารพยาวนานสม่ำเสมอ นับว่าเป็นบุตรผู้มีความกตัญญูกตเวที และเป็นที่ยกย่องให้ก้องเกียรติในหมู่ชน
- ผู้รักบิดามารดาของตน ย่อมจะไม่รังเกียจบิดามารดาของผู้อื่น ผู้เคารพบิดามารดาของตน ย่อมจะไม่เหยียดหยามบิดามารดาของคนอื่น
- ความกตัญญูกตเวทีที่บุตรมีต่อบิดามารดาของตน เป็นหน้าที่ตามธรรมชาติของบุตรการที่บุตรนำเอาการสนองคุณปรนนิบัติบิดา ไปสนองคุณปรนนิบัติมารดาย่อมเป็นความรักที่บุตรมีต่อบิดามารดาโดยเท่าเทียม กัน
- การทำความดีทั้งปวงที่เกิดจากใจคน ไม่มีสิ่งใดดีไปกว่าความกตัญญูต่อบิดา
- บิดามารดาย่อมเป็นที่รักของบุตร บุตรย่อมเป็นที่รักของบิดามารดา เป็นกฎธรรมชาติ
- บิดามารดารักบุตรยิ่งกว่าแก้ว
- ผู้มีอายุสูงแปดสิบปีย่อมจะมีบุตร เพราะบุรุษไม่เหมือนสตรี
- ดีร้ายอย่างไร เมื่อเป็นลูกในไส้ ควรเลี้ยงลูกดูไปก่อน บิดามารดาจงเห็นเถิดว่า เสือนั้นถึงร้ายอย่างไร ก็ไม่ทำอันตรายลูก
- จงทำตนให้เปนบุตรที่ดี วันหน้าจะได้เป็นบิดามารดาที่ดี
- บุตรจะมีหรือไม่ แล้วแต่บุญกรรมนำพา จะหวังให้เป็นไปตามใจปรารถนานั้นไม่ได้ อนึ่ง ถ้าได้บุตรที่ดีก็ดีไป ถ้าได้บุตรที่ชั่วก็จะพาให้ตระกูลอับเฉา ร้ายยิ่งกว่าไม่มีเสียอีก
- คุณของพ่อคือการเลี้ยงดู คุณของแม่คืออบรมสั่งสอน เราเป็นบุตรต้องยอมตายด้วยความกตัญญู คนที่ไม่รู้จักบรรพบุรุษของตนก็ต้องยากจน
- เราเป็นหนี้บิดามารดาในข้อที่ว่า ท่านเป็นผู้ได้ให้กำเนิดบังเกิดเกล้าตัวเรามา
- เลี้ยงบุตรไม่สอนเหมือนเลี้ยงปลา เลี้ยงบุตรีไม่สอนเหมือนหมู
- ใจราษฎรแข็งเหมือนอย่างเหล็ก กฎหมายรัฐบาลควบคุมเหมือนเตาหลอม
- นกรังเดียวบินแยกไปฉันใด พี่น้องควรแยกกันอยู่ฉันนั้น
- จงเก็บอารมณ์ไว้เถิด จะเห็นความสว่างข้างหน้า
- เมื่อใครทำชั่ว ย่อมแพ้ภัยตัวเอง
- สวรรค์มีตาเวรกรรมมีจริง
- ทำผิดครั้งเดียว เหมือนตราบาปตลอดชาติ
- คนเราถ้าไม่ก่อกรรมทำเข็ญ ย่อมไม่กลัวใครจ้องทำลาย
- รู้ว่าผิดแล้วคิดแก้ไข จึงนับว่าประเสริฐ
- หากทำสิ่งถูกต้องดีงาม ไม่ต้องกลัวประวัติด่างพร้อย
- คุณความดีเป็นรางวัลอันสูงสุด
- ในที่ที่มีความละอายใจ ย่อมมีคุณความดีปรากฏอยู่
- คนที่ตายเพื่อความดี ไม่เคยสูญสลาย
- อย่าขายคุณความดีเพื่อซื้อความร่ำราย
- มีค่าเท่ากับสรรเสริญคุณความดี
- คนทำดีหากพลาดพลั้งสักครั้ง ที่ผ่านมาก็เท่ากับสูญเปล่า
- คุณความดีเป็นอาวุธที่ถุกขโมยไม่ได้
- ความกลัวเป็นอุปสรรคของความดี
- คุณความดีย่อมหนีจากใจของคนละโมบ
- คุณความดีไม่คร่ำครึ
- คุณความดีและความสุข เป็นเหมือนแม่ลูกกัน
- ธรรมดามนุษย์ที่เกิดมาในโลก ถ้ายังไม่ถึงแก่วาระที่จะเป็นอันตรายแล้ว เทพเจ้าย่อมช่วยอภิบาลรักษา
- คนเราเกิดมาจะดีหรือชั่ว ขึ้นอยู่กับบุญทำกรรมแต่ง จะเอารูปร่างหน้าตาเป็นเครื่องวัดนั้นไม่ถูก
- คูณธรรมความดีงาน เป็นสุขภาพของจิตใจ คุณความดีเป็นถนนเดินไปสู่เกียรติยศ
- ความกตัญญู เป็นการแสดงถึงจิใจ ที่สูงและประเสริฐยิ่งนัก
- เลือกทำความดี เพื่อหลีกความชั่ว
- สร้างแต่ความดี คือ สร้างแต่ความสุข
- อย่าปิดหนทาง ในการสร้างความดี
- ไม่สามารถแยกดี แยกชั่ว เป็นคนที่น่าห่วงที่สุด
- คุณธรรมความดีมิได้มีอยู่ที่ลิ้น หากมีอยู่ในใจ
- มิมีสิ่งใดที่ไม่ประสบผลสำเร็จ หากมีความขยันอดทน
- คนดีเกลียดความชั่ว เพราะรักในคุณธรรม
- ความสัตย์ซื่อ คือ มรดกที่มีค่ามากที่สุด
- การกระทำทั่งมวล ความซื่อสัตย์สำคัญที่สุด
- ความดี คือ เว้นจากการทำบาป และไม่ทำบาปด้วย
- รู้จักตนเอง คือ ผู้รู้อย่างแท้จริง
- ประพฤติต่อผู้อื่นอย่างไร พึงได้รับผลอย่างนั้น
- มีคุณธรรมเป็นนิจ ชีวิตจะมีแต่สุขเสมอ
- ความหวาดหวั่น เป็นอุปสรรคแก่การสร้างคุณธรรม
- ความสัตย์ซื่อ เป็นกุศโลบายที่ดีที่สุด
- คุณธรรมเท่านั้น ที่สูงค่าล้ำเลิศ
- คุณความดี คือการแสดงออกของจิตใจที่ดี
- เคารพผู้อื่นแล้วผู้อื่นจะเคารพท่าน
- มารยาทดี ต่อผู้อื่น ย่อมมีค่ายิ่ง
- มารยาทอ่อนโยนเป็นมิตรกับคุณธารรม ยากที่จะแยกออก
- ความอดทน คือ บิดาแห่งคุณธรรม
- จิตที่ยึดมั่นในพุทธธรรม ไม่มีมารมารบกวน
- คุณความดี เป็นฐานสร้างมิตร
- การสร้างความดี เหมือนปีนป่ายขึ้นเขา ต้องใช้ความพยายามสูง ส่วนการทำชั่ว เหมือนลงเขาไม่ต้องใช้แรงอะไร
- คุณธรรมความดี เป็น อมตธรรม ผู้สละเพื่อคุณธรรม ย่อมไม่ดับสูญ
- ซื้อด้วยตาบอด ขายก็ต้องบอดตาม
- ให้ตอบแทนความดีด้วยความดี คือคุณสมบัติของนักปกครอง
- ความเที่ยงธรรมไม่เอนเอียง คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- อยากให้คนจงรักภักดี เราต้องซื่อตรงต่อหน้าที่ของเรา
- ความโง่เขลาต่อเวลากลางคืนของจิตใจ แต่เป็นเวลากลางคืนที่ปราศจากดวงเดือนหรือดวงดาว
- ค้าขายทำง่าย หุ้นส่วนเข้ายาก
- ชีวิตคือความซื่อสัตย์
- สิ่งที่อับอายขายหน้า สำหรับผู้มีเกียรตินั้น คือเมื่อเขาทำไม่ได้อย่างที่เขาพูด
- คนอ่านคนอื่นออก คือคนคงแก่เรียน คนรู้จักตัวเอง คือคนฉลาด
- รู้แน่ว่า เขาไม่ได้ทำผิดร้ายอะไร แม้แต่คิดร้ายต่อใครก็ไม่เคยคิด เช่นนี้ เขาก็ไม่มีความกลัว ผู้มีเกียรติทุกคนจึงเป็นผู้กล้า
- ไม่ดื้อดึงโดยไม่คิดถึงเหตุผล คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- ไม่ตัดสินอะไรเอาแต่ใจตัว คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- ให้ตอบแทนความชั่วด้วยความยุติธรรม คือคุณสมบัติของนักปกครอง
- อยากให้คนมีกำลังใจช่วยเหลือเรา เราต้องประพฤติเป็นคนดีที่สุด
- อย่าประพฤติต่อผู้อื่น เหมือนที่เราหวังจะให้ผู้อื่นทำแก่เรา
- อยากให้คนเคารพนับถือ เราจะต้องมีเมตตาจิตต่อเขาอย่างแท้จริง
- ผู้ซื้อใช้เงินปลอม ผู้ขายให้ของเก๊
- ใช้คนให้เหมือนใช้ไม้ ถ้าผุไปนิดเดียวอย่าโยนทิ้งทั้งท่อน
- ถ้าคนใดไม่ได้ทำความผิดไว้ แม้ในเวลาดึกสงัดจะมีเสียงเคาะเรียกเขาก็หาสะดุ้งไม่
- ไม้คดเขาเอาไปทำขอ เหล็กงอเขาเอาไปทำเคียว แต่คนคดเคี้ยวเราไม่ควรร่วมด้วย
- ไม่ถูกถาม จงรับสารภาพเสียแต่เมื่อทำผิด
- ไม่ว่าผู้ใดขณะที่มีจิตใจเขม็งตึงเครียด อดชะล่าเลินเล่อมิได้ ไม่ว่าเป็นความชะล่า เลินเล่อน้อยนิดปานใด อาจเป็นต้นเหตุแห่งความผิดพลาดถึงแก่ชีวิต
- ไม่ว่าสิ่งหนึ่งวิเศษล้ำค่าปานใด ก็ไม่ทรงค่าเท่าชีวิตตนเอง
- ของสิ่งหนึ่งไม่ว่าเป็นขมหรือหวาน เมื่อคิดทานต้องทานลงลงไป
- บางครั้งชีวิตไม่ง่ายนัก บางครั้งกระทั่งคิดตายก็ไม่ใช่เรียนง่ายดาย
- บางครั้งชีวิตคนเฉกเช่นการพนัน หากชนะร่ำไปไม่พ่ายแพ้สักครา การพนันเช่นนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นไร้รสชาติ ต้องมีแพ้มีชนะ จึงสนุกสนานสมใจ
- ความตายหนักดั่งขุนเขา เบาดั่งขนนก
- เรื่องราวของชีวิต ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร จะไปรู้เรื่องราวความตายได้อย่างไรเล่า
- ในโลกมีเรื่องที่สุดคาดคิดคำนวณ สุดที่จะอธิบายได้เกิดขึ้นมากมาย
- เรื่องราวในโลก มีมากหลายที่มีใคร่สมเหตุผล
- เรื่องราวในโลกส่วนใหญ่ล้วนเป็นเช่นนี้ มีส่วนที่ดีก็มีส่วนที่เลวร้าย
- ความจริงในโลกมีเรืองประหลาดพิกลอยู่มากหลายอย่างยิ่ง
- ทุกประการต่างเกิดขึ้นตามครรลองของมัน เฉกเช่นกับเมื่อฝนประพรมดอกไม้ ใบหญ้า ต่างงอกงามขึ้นมา
- คนที่ในใจไม่มีอาฆาตแค้น วันเวลาย่อมปลอดโปร่งแจ่มใสกว่า
- สิ่งที่มากับความแค้นอาฆาต มีแต่ความพินาศดับสูญเท่านั้น
- ตัวความแค้นเป็นอาวุธชนิดหนึ่ง มิหนำซ้ำเป็นชนิดที่น่ากลัวที่สุด
- อโหสิ ยังยิ่งใหญ่กว่าล้างแค้นมากนัก ยิ่งใหญ่ชั่วกาลนาน
- ผู้ที่ชมชอบฆ่าคนที่สุด มักเป็นผู้ที่กลัวตายที่สุด
- คนผู้หนึ่งเมื่อมีจิตใจเบิกบาน มักใจกว้างเป็นพิเศษ
- รู้จักคนรู้จักหน้ามิรู้จักใจ ยิ่งเป็นจอมโฉดชั่วสามานย์ คนภายนอกยิ่งสังเกตไม่ออก
- ท่านหากมีกำลังขวัญ มันจะกลับกลายเป็นพลังอันมหาศาลชนิดหนึ่ง
- จิตใจคนยอกหยั่งคำนวณ คนผู้หนึ่งที่แท้ดีเลวประการใด ไม่อาจสังเกตออกในเวลาสั้น ๆ เพียงมิกี่เดือน
- เนื่องเพราะมนุษยชาติมีน้ำใจ มนุษย์จึงเป็นมนุษย์
- คนตายไม่สามารถกระทำเรื่องชั่วร้าย ดังนั้นคนตายล้วนเป็นคนดี
- การถือดี คือ การหาที่ตาย
- ความตาย มิว่าสำหรับกับบุคคลผู้ใด ล้วนเป็นเรื่องเจ็บปวดร้าวประการหนึ่ง
- ตายไยมิใช่เป็นหารพักผ่อนที่ดีที่สุด
- จะมีชีวิตอยู่โดยทรงคุณค่าเป็นที่ลำบากก็จริง จะตายให้มีคุณค่า ยิ่งยากเข็ญกว่ามากนัก
- ลูกผู้ชายเงยหน้าอย่าให้อายฟ้าก้มหน้าอย่าให้อายดิน
- คนผูกลูกกระพรวนที่คอเสือ ต้องเป็นคนแก้ลูกกระพรวน
- ปุถุชนมักปิดบังข้อบกพร่องของตนเสมอ
- สัตบุรุษท่านหนักแน่น มั่นคง มุ่งมั่นเรื่องของตนจึงไม่แข่งดีกับใคร
- สัตบุรุษอยู่รวมกับใคร ๆ ได้อย่างสนิทสนม แต่ไม่ลำเอียงเข้าข้างฝ่ายใด
- สัตบุรุษสั่งสมคุณธรรมให้พอกพูนเพิ่มทวี พาลชนพอกพูนความชั่วช้าหนาแน่น
- ลูกผู้ชายที่แท้จริงคนหนึ่งมาตรว่ารับความลำบากยากเข็ญปานใด ก็ไม่ควรกลัวตาย
- บุรุษความจริงชมชอบเข้าข้างตนเอง
- บุรุษที่ปราศจากความทะเยอทะยานอยาก ไม่อาจนับเป็นบุรุษที่แท้จริง
- บุรุษที่ข่มเหงสตรี มิเพียงไร้ยางอาย ทั้งยังไร้คุณค่า
- เป็นหญิงเมื่อยังไม่มีสามี อยู่ในเหย้าเรือน ต้องอยู่ในโอวาทของบิดามารดา ครั้นมีสามีแล้ว ต้องอยู่ในโอวาทของสามี
- ธรรมดาเกิดมาเป็นลูกผู้หญิง เมื่อมีอายุพอสมควร ก็ต้องตกแต่งให้มีสามี ออกเรือนไปด้วยกันทุกคน
- ถ้าเป็นหญิงบริสุทธิ์ ย่อมจะไม่ขอมีสามีถึงสองคน
- แผ่นดินมิได้ไร้เส้นหญ้า หญิงรูปงามที่ดียังมีอยู่อีกถม
- ในใต้หล้ามีแต่อ้อมอกมารดา จึงเป็นเกราะกำบังอันปลอดภัยที่สุด
- ความรักของมารดา เป็นประกายเจิดจ้าจำรัสที่สุด ในอุปนิสัยใจคอของอิสตรี
- เพียงแต่ทารกแม้ต้องพึ่งมารดา มารดาก็ฝากฝังชีวิตจิตใจกับทารกเช่นกัน
- ไม่มีมารดาคนใด มิมุ่งหวังให้บุตรธิดาของตัว มีชีวิตด้วยความสุขสมบูรณ์
- มาตรแม้นในใต้หล้า มีแต่มารดา จึงให้ความปลอดภัยแก่ทารก แต่ก็มีทารก จึงสามารถปลอบประโลมขวัญมารดา ทำให้มารดาสงบเป็นสุข ความรู้สึกนี้ลึกล้ำพิสดารยิ่ง
- สตรีหากใจแข็งขึ้นมา ยังแข็งกระด้างกว่าบุรุษมากนัก
- ผู้คนบางคนบอกว่าสตรีที่ชาญฉลาดจะไม่งดงาม สตรีที่งดงามจะไม่ฉลาดเนื่องด้วยพวกนางกับกรประทินใบหน้ามิมีเวลาลับสมอง
- การสะกดอดกลั้นนับเป็นคุณสมบัติประการหนึ่งของอิสตรี
- สตรีในโลก มีสักกี่นางที่ไม่หึงหวง
- ไม่ว่าเป็นสตรีที่เก่งกล้าสามารถปานใด ต้องมีเวลาต้องการบุรุษ หากคิดสืบเชื้อสายต่อไป ยิ่งไม่อาจขาดบุรุษ
- ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ ไม่ใช่รักตัวกลัวตาย ทำให้เกียรติของวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย
- สัตบุรุษสมบูรณ์ด้วยความรู้และคุณธรรม จึงทำอะไรได้หลายอย่าง ต่างจากของใช้ ซึ่งของอย่างหนึ่งก็จะใช้ประโยชน์ได้อย่างเดียว
- บุคลิกอีกลักษณะของสัตบุรุษเปลี่ยนไปใน ๓ ลักษณะคือ ๑. มองจากที่ไกล ดูหนักแน่นมั่นคง น่าเกรงขาม ๒. อยู่ต่อหน้า กิริยาสุภาพนุ่มนวล น่ารักน่าเคารพ
เมื่อเปล่งวาจา คำพูดจริงจังดังเหลือเกิน
- สัตบุรุษระมัดระวังคำพูด ประกอบกิจว่องไว
- ผู้ที่รู้ว่าตนมีข้อบกพร่องแต่ไม่ยอมแก้ไข แสดงว่าเขามีข้อบกพร่องอย่างแท้จริง
- บุรุษใจคอกว้างขวางเบิกบานแจ่มใส
- ปุถุชนใจคอคับแคบขุ่นมัว
- ลักษณะของผู้มีเมตตาธรรมมี ๕ ประการ
- เคารพผู้อื่น
- ผ่อนผันให้ผู้อื่น
- มีความสัตย์ซื่อ
- มีความว่องไว
- มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
- คนดีเป็นครูของคนชั่ว คนชั่วเป็นอุทาหรณ์ของคนดี
- คนโง่เขลามักเศร้าใจกับอดีต
- คนข่มได้ ฟ้าข่มไม่ได้ คนหยามได้ ฟ้าหยามไม่ได้
- คนไม่ควรกังวลว่าตนจะไม่มีตำแหน่งหน้าที่ แต่ควรกังวลว่าจะไม่มีความว่ารู้ความสามารถ เหมาะแก่ตำแหน่งหน้าที่
- คนที่ถูกเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กระทบกระทั่ง แต่อดกลั้นไว้ไม่ได้ ย่อมไม่อาจทำการใหญ่ได้
- ผู้ทีอายุ ๔๐ แล้ว ยังรังเกียจของสาธารณชน เขาย่อมเอาดีไม่ได้ตลอดชีวิต
- ผู้ก่อสงครามเพื่อต้องการอำนาจ แล้วตั้งตนเป็นใหญ่ ไม่ควรยกย่องว่าเป็นขุนนางเพราะหวัง ลาภยศ คำยกย่อง ไม่ควรให้ทำงานเพื่อบ้านเมือง
- ถ้าเป็นชายซื่อสัตย์กตัญญูแผ่นดินแล้ว ไม่ขอเป็นข้าสองเจ้า บ่าวสองนาย
- เกิดเป็นชาย ถ้ามีความมานะพยายาม ก็อาจเป็นขุนนางได้
- คนฉลาดคิดมากมักจะเข้าเนื้อ คนโง่คิดมากมักจะเกิดประโยชน์
- เสือตายไว้หนัง คนตายไว้ชื่อ
- ปราชญ์ถ่อมตนยอมเป็นคนรั้งท้าย จึงได้เป็นคนอยู่หน้า ปล่อยวางไม่เห็นแก่ตน จึงมีชีวิตอยู่ได้ดี มิใช่เพราะปราชญ์ไม่เห็นแก่ตนดอกหรือ ตัวท่านเองจึงมีความสมบูรณ์
- กับคนด้วยกันยังไม่รู้วิธีปฏิบัติอย่างแท้จริง จะไปรู้วิธีปฏิบัติต่อผีสางเทวดาได้อย่างไรเล่า
- คนผู้หนึ่งหากมีความคิดอ่านลึกซึ้งมีแผนอุบายลึกล้ำ รับรองไม่กล้ากระทำผิด
- คนชาญฉลาดไม่เพียงรู้จักแสร้งเป็นเมามาย ยังต้องรู้จักแสร้งเป็นโง่งม
- คนผู้หนึ่งต้องเคารพต่อตัวเองก่อน ผู้อื่นจึงเคารพต่อเขา
- ไม่ว่าอยู่ในสภาพลำบากยากเข็ญปานใดสามารถยิ้มสักครั้งนับเป็นเรื่องดี
- ไม่ว่าเป็นเส้นทางยางไกลปานใด ทุรกันดารเพียงไหน ของเพียงท่านยินยอมเดิน ตั้งใจเดินฝ่าอันแน่วแน่ ต้องมีวันบรรลุถึง ไม่ว่าเป็นอุดมการณ์ลำบากยากเข็ญปานใด ขอเพียงท่านมีปณิธานหาญมุ่ง ต้องมีวันประสบผล
- ความรักที่ลึกซึ้งกินใจ ก็สามารถบันดาลให้ผู้คนใจแหลกลาญสลาย เช่นเดียวกับความปวดร้าว
- เรื่องราวความรักบางครั้งน่ากลัวยิ่ง
- ระหว่างรักและแค้น คล้ายคมดาบ มีข้อแบ่งแยกตรงจุดใด ยากที่จะคำนวณได้
- ความรัก ความจริงตาบอด ความหึงหวงยิ่งสามารถทำให้คนที่ฉลาดที่สุด กลายเป็นทั้งบอดทั้งโง่เขลา
- คนที่ไม่มีความรัก ไหนเลยมีความเชื่อมั่น คนที่ปราศจากความเชื่อมั่น ไหนเลยเอาชนะได้ ?
- ชาติก่อนบุญสนองมาร่วมเรือลำเดียวกัน ร้อยชาติบุญสนองมาร่วมเรือนหอ
- เมื่อได้เงินด้วยความเบิกบาน ย่อมต้องใช้เงินด้วยความเบิกบานใจ
- เจ้าเงินตัวนี้คล้ายกับสตรี เมื่อท่านติดพัวพันนาง นางปั้นหน้าไม่สนใจท่าน เมื่อท่านคิดผลักไสนาง ก็ผลักไม่พ้น
- เงินสามารถบงการให้ปีศาจทำงานแทน และก็สามารถติดต่อให้เทพยดาช่วยเหลือ
- มีเพียงเงินทองยังไม่พอ เงินทองมิใช่สามารถบันดาลให้คนมีความสุขอย่างแท้จริง
- คนไยต้องไขว่คว้าหาเงินทอง ตกเป็นทาสของเงินตรา
- มิว่าความลับใด จะช้าเร็วต้องมีวันถูกเปิดโปง
- ในโลกไม่มีความลับใดอยู่เลย
- มีแต่คนตายจึงสามารถรักษาความลับตลอดไป
- มิว่าเป็นความลับใด ย่อมต้องมีวันถูกคลี่คลาย
- เรื่องที่ยิ่งลี้ลับพิสดาร ดูเปลือกนอกยิ่งมักจะธรรมดาสามัญ เนื่องเพราะเช่นนี้เอง ดังนั้น มันจึงสามารถรักษาความลับไว้ได้
- คนที่กล่าวโป้ปด หากไม่ใช่เพื่อประจบฝ่ายตรงข้าม ก็เพราะเพื่อปกป้องตนเอง
- แต่ละคนยากยิ่งจะไม่มีเวลาหลงตัวเองสักครา
- คนเราหากกระทั่งตัวเองยังไม่เชื่อมั่น ยังจะเชื่อถือผู้ใดได้
- แม้นับเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องสุดยอด แต่ในบางด้านก็กลายเป็นคนโง่เขลาได้
- ไปมาหาสู่ด้วยความนอบน้อมให้ของกำนัลเพราะความหวังให้ช่วยเหลือ
- ผู้ที่ชอบดื่มสุรา มักสามารถหาเหตุผลดื่มสักสองจอก
- ผู้รู้สึกสุราจนเมามาย พอรู้สึกสร่างเมาปัญหายุ่งยากใจจะอุบัติขึ้นมา
- คนที่อารมณ์หงุดหงิด มักคิดจะดื่มสุรา
- สุราแม้ทำให้ผู้คนลืมเลือนความกังวลได้ แต่ในใต้หล้ายังมีเรื่องราวอีกมากมาย สามารถทำให้ผู้คนมิต้องการสุราเลย
- ผู้ที่มีความหลังมากเกินไป หากไม่กรอกตัวเองเมามาย ไหนเลยหลับลงได้
- น้ำไหลใสใส เขื่อนกันได้ นายที่ดีดี เสียเพราะเหล้า
- มีชื่อในยุทธจักรเร็วเกินไป หาใช่เรื่องดีงามไม่ คนที่มีชื่อเร็วเกินไป ยามค่ำคืนต้องมีเวลาที่นอนไม่หลับ
- สู้ผู้อื่นไม่ได้ แม้ไม่ใช่เรื่องเสื่อมเสียหน้าอันใด คิดยอมรับกลับไม่ง่ายนัก
- ถือกำเนิดเป็นชาวยุทธจักร มีผู้ใดเป็นตัวของตัวได้
- คนผู้หนึ่งหลังจากมีชื่อ มักไม่ต้องการเอ่ยถึงอดีตที่ขมขื่น
- บางครั้งวีรบุรุษยิ่งใหญ่ก็กลับกลายเป็นโจรน้อย
- นักปราชญ์ลำบากด้วยใจ ปุถุชนลำบากด้วยแรง
- เบื้องหลังคนสามารถ มักจะมีคนอื่นที่สามารถมากกว่า ข้างหลังคนสามารถคนเดียว ยังมีความสามารถอีกหลาย
- เขียนเสือ วาดหนัง แลไม่เห็นหน้าไม่รู้น้ำใจ
- ใกล้น้ำรู้ปลา ใกล้ป่ารู้นก
- อยู่บ้านไม่ต้องรับแขก ออกนอกบ้านรู้น้อยหน้าเขา
- คนจนอยู่ในเมืองไม่มีใครรู้จัก คนมั่งมีอยู่ในป่าก็มีคนรู้จัก
- รู้หน้าทั่วเมือง รู้ใจกี่คน
- ผู้พิจารณาสิ่งทั้งปวงง่ายๆย่อมจะมีความยุ่งยากมากมาย
- เขาผู้ไม่ประยัดก็ต้องเดือดร้อน
- ระบายสีงูและตามแข้งขาขึ้นต้นไม้ไปจับปลาดังพูดมากและไม่ได้ผลอะไร
- ตั้งต้นขายได้ลงท้ายขายเล่น
- เห็นสภาพเวลานี้ควรคิดถึงสภาพเมื่อครั้งก่อน
- จงไปถึงที่นาก่อนเพื่อนและถึงที่นอนทีหลังเขา
- แม้ท่านไม่อยากให้คนอื่นทำแก่ท่านท่านก็อย่าไปทำแก่เขา
- เมื่อเวลาล่วงไปจะชื้อด้วยเงินด้วยพากลับไม่ได้
- ๓๐ไม่กล้า ๔๐ไม่มี ๕๐จวนถึงที่
- เป็นการง่ายที่จะเปิดร้านขายของแต่ยากควบคุมให้เปิดอยู่เรื่อยไป
- อย่าทะเลาะกับเมียเมื่อยามดึกจะรับความเปลี่ยวเปล่าตลอดคืน
- เมื่อยังมีเงินต้องหาหนทางไว้ก่อน
- งานการอยู่กับมนุษย์แต่ความสำเร็จอยู่กับ ดิน ฟ้า อากาศ
- มุ่งเป็นพ่อค้าไร่นาปี่ปั่น
- งอมืองอเท้าต้องอยู่ศาลเจ้า
- ความเศร้าเปรียบเสมือนนกท่านหามันมิให้บินไปบนศรีษะท่านยอมมิได้แต่ท่านห้ามมัน มิให้ทำรังอยู่ในผมของท่านได้
- การล้มเหลวเป็นแม้บทแห่งความสำเร็จ
- หากท่านจะไปค้าขายจงขยาดต่อการอวดเงินของท่าน
- ปากว่าตาขยิบ
- คนกลัวคน เสือ เกรง เสือ
- ถ้อยคำคือลมอักษรเป็นหลัก
- คนใจดีถูกเขารังแกม้าใจดีถูกคนขี่
- จงแสดงอัธยาศัยต่อทุกๆคน ดุจเดียวกับต้อนรับแขกคนสำคัญ
- ใส่ใจดีกว่ารักษาตำรา
- เรายังไม่ตายหนี้ยังไม่หมด
- มีลูกจนไม่นานไม่มีลูกรวยไม่ยืด
- ท่านไม่ประสงค์ให้เขาทำอะไรแก่ท่านก็อย่าทำสิ่งนั้นแก่คนอื่นด้วย
- อย่าตอบจดหมายเวลากำลังโกรธ
- อยู่ทรยศต่อที่ตนรับใช้จงรับความเอื้อเฟื้อของนายด้วยความเกรงกลัว
- อย่าเอาฝืนไปขายและซื้อไม้มาหุงแทน
- อันประเทศคับขันต้องการผู้นำที่ดี
- แต่ครอบครัวขัดสนต้องการแม่บ้านที่ดี
- มีลูกสาวสวยเหมืนปลูกส้วมไว้หน้าบ้าน
- เป็นคนกินขี้หมูดีกว่า
- ขนมเปี๊ย ๕ อัน แขก ๔ คน กินไม่หมด
- ผ้าขี้ริ้วนั่นแหละเป็นของเรา
- อย่าลืมตัวแม้คนอื่นทั้งโลกจะลืมท่าน
- เป็นคนอย่าได้เชื่อใจเข้าเห็นน้ำทะเลอย่าได้เอาลิตรตวง
- อย่าจ้างคนถ้าสูเจ้าสงสัยไม่ไว้ใจเขาและถ้าจ้างเขาแล้วสูเจ้าอย่าไปสงสัยเขา
- ผู้ใดรู้จักจน ผู้นั้นนับเป็นผู้ตื่น ผู้ใดชนะอื่น ผู้นั้นเป็นผู้แข็งแรง ผู้ใดชนะตนเอง ผู้นั้นเป็นคนมีเดช
- ผู้ใดรู้จักพอ ผู้นั้นเป็นคนมั่งมี ผู้ใดเมื่อตายแล้ว มีระลึกถึง ผู้นั้นก้อย่าค้ำฟ้า
- รักบ้าไม่ต้องหาม รักมือไม่ต้องทำ
- ไม่ต้องถามขุนนางให้ถามเจ้าหน้าที่
- แม้การรบจะมีสนามแต่ต้องเอาความกล้าหาญเป็นที่ตั่ง
- เมื่อซื้อต้องประมาณราคาที่ขายก่อน
- ผู้รู้เสียงควรดีดให้ผุ้รู้ฟังเสียงเมื่อผู้ฟังไม่รู้เสียงอย่าดีดเลยเพราะเท่ากับสี
ซอให้ควายฟัง
- บัญชีต้องใช้ความคิด ข้าวสารต้องเอาใบตอง สิ่งของต้องใช้ตราชั่ง
- เลี้ยงลูกเพื่อแก่เก็บข้าวกลัวแล้ง
- คนไม่เตือนไม่ดี ฆ้องไม่ตีไม่ดัง
- ได้กำไรน้อยใช้จ่ายมากก็จะมีแต่เรื่องเดือดเนื้อร้อนใจตลอดชีวิต
- คนที่ไม่ทำอะไร ได้แต่นั่งกินนอนกินถึงจะมีทรัพย์เท่ากับภูเขาหลวงก็ใช้ไม่เหลือรอย
- สิ่งที่แข็งที่สุด เอาชนะได้ด้วยสิ่งที่อ่อนที่สุด
- เมื่อประตูบานหนึ่งปิด อีกบานหนึ่งก้อเปิด แต่บ่อยครี้งที่เรามัวแต่ จ้องประตูบานที่ปิด จนไม่ทันเห็นอีกบานที่เปิดอยู่
- อย่ามัวมองหาความผิดพลาด จงมองหาทางแก้ใข
- ผู้ชนะไม่เคยลาออก และผู้ลาออกก้อไม่เคยชนะ
- เราเข้าใจชีวิต เมื่อมองย้อนหลังเท่านั้น แต่เราต้องดำเนินชีวิตไปข้างหน้า
- ไม่มีสิ่งใดช่วยให้คุณได้เปรียบคนอื่นเท่ากับการ ควบคุมอารมณ์ให้สงบนิ่ง อยู่ตลอดเวลา ในทุกสถานการณ์
- พรสวรรค์ยิ่งใหญ่ ของมนุษย์ คือ การที่เราสามารถเอาใจเขามาใส่ใจเรา
- ในธรรมชาติไม่มีสิ่งใดดีพร้อม แต่ทุกอย่างก้อามบูรณ์แบบในตัวเองต้นไม้อาจบิดเบี้ยวโค้งงอ อย่างประหลาด แต่ก้อยังคงความงดงาม
- มักพูดกันว่า การเวลาเปลี่ยนทุกสิ่งแต่จริงๆแล้วคุณต้องเปลี่ยนทุก สิ่งด้วยตนเอง
- การมีชีวิตอยู่นานเท่าไดไม่ไช่สิ่งสำคัญสิ่งสำคัญก้อคือ มีชีวิตอยบู่อย่างไร
- ท่านยิ่งใหญ่แล้วหรือ ต่ำต้อยที่สุดแล้วหรือ เปล่าเลย ยังมีคนที่ยิ่งใหญ่กว่าท่าน และต่ำต้อยกว่าท่านอีกมากมายนัก
- เมื่อไม่อาจพิทักษ์ความเป็นธรรม ก็อย่าบิดเบือนความเป็นธรรมให้สอดคล้องกับตัวเอง
- ผู้ที่รู้ดีว่าอะไรเป็นความดี ความชั่ว แต่ไม่ปฏิบัติตาม เขาเรียกว่ามือถือสากปากถือศีล
- ความประหยัดเป็นคุณธรรมของสุภาพบุรุษ ความตระหนี่เป็นอุปนิสัยของคนต่ำทราม
- ประหยัด มัธยัสถ์ เป็นทางสร้างตัว
- ความซื่อสัตย์ สุจริต ความกล้าหาญ พากเพียร บากบั่น เป็นหนทางสู่ความสำเร็จ
- หยาดฝนคือเมตตาจากฟ้าฉันใด น้ำพระทัยฝ่าบาทก็ปกเกล้าทั่วหล้าฉันนั้น
- คุณธรรมน้ำมิตร คบที่จิตใจ หลักความเป็นคน ควรยึดถือไว้ให้มั่น
- ถ้าเพื่อแก้แค้นส่วนตัว จะไม่สนใจกฎหมาย ต่อให้เป็นการกระทำเพื่อความกตัญญู ก็ไม่มีใครยกย่องว่าเก่ง
- ความแค้นเปรียบเหมือนดาบสองคม ทำร้ายได้ทั้งคนอื่นและตนเอง
ถ้ายิ่งไปถูกผู้ไม่เกี่ยวข้อง ก็ถือว่าเป็นบาปหนัก ควรใช้เมตตาลบล้างความแค้นความบาดหมางให้สิ้นสุด
- ช่วยคนดีกว่าทำร้ายคน
- อธรรมย่อมไม่อาจชนะธรรม
- เกิดเป็นคนควรเป็นคนซื่อสัตย์ และเป็นผู้เสียสละ
- ผู้มีอุดมการณ์และความเมตตา จะไม่ทำลายเมตตาเพื่อรักษาชีวิตไว้ แต่จะยอมเสียสละชีวิตของตนเพื่อรักษา เมตตาธรรม
- มีแต่น้ำท่วมคนตาย ไฟเผาคนวอดวาย แต่ผู้มีเมตตาตายด้วยเมตตายังไม่เคยมี
- ความกตัญญูกตเวทีเป็นหลักธรรมของฟ้า เป็นคุณธรรมของดิน และเป็นหลักการดำเนินชีวิตตของคน
- รักของบิดามารดา เป็นรักเที่ยงแท้แน่นอน
- เกิดเป็นบุตรให้รู้จักกตัญญูบิดามารดา เกิดเป็นศิษย์ให้รู้จักคารวะครูบาอาจารย์
- ความซื่อสัตย์ของสามีภรรยา เป็นสมบัติอันล้ำค่าของครองครัว
- ลูกเมีย ตายแล้วเราจะได้พบหน้ากันหรือ
- ผู้ใดนับถือบิดามารดา ผู้นั้นย่อมเป็นสุข
- ยศถาบรรดาศักดิ์ เป็นของนอกกาย ลูกแก้วเมียขวัญ เป็นความสุขอันแท้จริงของมนุษย์
- มีลูกไม่อบรม ถือเป็นความผิดของพ่อแม่
- ความกตัญญูกตเวทีที่บุตรมีต่อบิดามารดาคือ บุตรไม่พึงกระทำการฝ่าฝืนขนบธรรมเนียมประเพณี
- บิดามารดาย่อมมีกังวลห่วงใยเป็นอาจิณว่า บุตรจะเจ็บไข้ได้ป่วย บุตรจึงควรดูแลร่างกายให้มีสุขภาพดีอยู่เสมอ นี่เป็นการแสดงออกถึงความกตัญญูกตเวทีของบุตรที่มีต่อบิดามารดา
- ผู้มีคุณธรรม ไม่ทำร้ายผู้บาดเจ็บ ไม่จับคนชรามีผมหงอกของมาเป็นเชลย
- สัตว์เดรัจฉานมันยังรู้คุณคน เป็นมนุษย์ไม่รู้จักบุญคุณของท่านผู้มีคุณแล้ว สู้สัตว์เดรัจฉานไม่ได้ ช่างน่าอับอายแก่เดรัจฉานผู้มีชาติต่ำช้า
- บุตรวัยฉกรรจ์พึงครองตนอย่างนี้คือ อยู่ในบ้าน ก็กตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดา อยู่นอกบ้านก็ให้ความเคารพผู้มีอายุมากกว่า
- ดำเนินการใดให้ระมัดระวัง
- พูดคำสัตย์จริง ๑ รักคนทุกคน๑ ใกล้ชิดผู้มีเมตตาการุณย์๑ ถ้าปฏิบัติได้อย่างนี้หากพอมีเรี่ยวแรงอยู่บ้าง จึงค้นคว้าหาความรู้ต่อไป
- สาธุชนรู้จักแต่คุณธรรม ปุถุชนรู้จักแต่ผลประโยชน์
- ผู้ทรงคุณธรรมไม่เคยโดดเดี่ยว เหมือนคนมีบ้านต้องมีเพื่อนบ้าน
- บุคคลใดไม่รักบิดามารดาของตน แต่กลับไปรักคนอื่นถือเป็นเรื่องขัดธรรมชาติ และเป็นความชั่ว
- การจะอบรมสั่งสอนประชาชนให้รักใคร่กัน ไม่มีอะไรดีไปกว่าการให้รู้จักความกตัญญูกตเวที
- การจะอบรมสั่งสอนประชาชนให้มีมารยาทและนอบน้อมกันไม่มีอะไรดีไปกว่าการให้รู้จักเคาร
พพี่ชาย
- สัตบุรุษที่หมั่นดูแลบิดามารดาของตน ด้วยรักและเคารพยาวนานสม่ำเสมอ นับว่าเป็นบุตรผู้มีความกตัญญูกตเวที และเป็นที่ยกย่องให้ก้องเกียรติในหมู่ชน
- ผู้รักบิดามารดาของตน ย่อมจะไม่รังเกียจบิดามารดาของผู้อื่น ผู้เคารพบิดามารดาของตน ย่อมจะไม่เหยียดหยามบิดามารดาของคนอื่น
- ความกตัญญูกตเวทีที่บุตรมีต่อบิดามารดาของตน เป็นหน้าที่ตามธรรมชาติของบุตรการที่บุตรนำเอาการสนองคุณปรนนิบัติบิดา ไปสนองคุณปรนนิบัติมารดาย่อมเป็นความรักที่บุตรมีต่อบิดามารดาโดยเท่าเทียม กัน
- การทำความดีทั้งปวงที่เกิดจากใจคน ไม่มีสิ่งใดดีไปกว่าความกตัญญูต่อบิดา
- บิดามารดาย่อมเป็นที่รักของบุตร บุตรย่อมเป็นที่รักของบิดามารดา เป็นกฎธรรมชาติ
- บิดามารดารักบุตรยิ่งกว่าแก้ว
- ผู้มีอายุสูงแปดสิบปีย่อมจะมีบุตร เพราะบุรุษไม่เหมือนสตรี
- ดีร้ายอย่างไร เมื่อเป็นลูกในไส้ ควรเลี้ยงลูกดูไปก่อน บิดามารดาจงเห็นเถิดว่า เสือนั้นถึงร้ายอย่างไร ก็ไม่ทำอันตรายลูก
- จงทำตนให้เปนบุตรที่ดี วันหน้าจะได้เป็นบิดามารดาที่ดี
- บุตรจะมีหรือไม่ แล้วแต่บุญกรรมนำพา จะหวังให้เป็นไปตามใจปรารถนานั้นไม่ได้ อนึ่ง ถ้าได้บุตรที่ดีก็ดีไป ถ้าได้บุตรที่ชั่วก็จะพาให้ตระกูลอับเฉา ร้ายยิ่งกว่าไม่มีเสียอีก
- คุณของพ่อคือการเลี้ยงดู คุณของแม่คืออบรมสั่งสอน เราเป็นบุตรต้องยอมตายด้วยความกตัญญู คนที่ไม่รู้จักบรรพบุรุษของตนก็ต้องยากจน
- เราเป็นหนี้บิดามารดาในข้อที่ว่า ท่านเป็นผู้ได้ให้กำเนิดบังเกิดเกล้าตัวเรามา
- เลี้ยงบุตรไม่สอนเหมือนเลี้ยงปลา เลี้ยงบุตรีไม่สอนเหมือนหมู
- ใจราษฎรแข็งเหมือนอย่างเหล็ก กฎหมายรัฐบาลควบคุมเหมือนเตาหลอม
- นกรังเดียวบินแยกไปฉันใด พี่น้องควรแยกกันอยู่ฉันนั้น
- จงเก็บอารมณ์ไว้เถิด จะเห็นความสว่างข้างหน้า
- เมื่อใครทำชั่ว ย่อมแพ้ภัยตัวเอง
- สวรรค์มีตาเวรกรรมมีจริง
- ทำผิดครั้งเดียว เหมือนตราบาปตลอดชาติ
- คนเราถ้าไม่ก่อกรรมทำเข็ญ ย่อมไม่กลัวใครจ้องทำลาย
- รู้ว่าผิดแล้วคิดแก้ไข จึงนับว่าประเสริฐ
- หากทำสิ่งถูกต้องดีงาม ไม่ต้องกลัวประวัติด่างพร้อย
- คุณความดีเป็นรางวัลอันสูงสุด
- ในที่ที่มีความละอายใจ ย่อมมีคุณความดีปรากฏอยู่
- คนที่ตายเพื่อความดี ไม่เคยสูญสลาย
- อย่าขายคุณความดีเพื่อซื้อความร่ำราย
- มีค่าเท่ากับสรรเสริญคุณความดี
- คนทำดีหากพลาดพลั้งสักครั้ง ที่ผ่านมาก็เท่ากับสูญเปล่า
- คุณความดีเป็นอาวุธที่ถุกขโมยไม่ได้
- ความกลัวเป็นอุปสรรคของความดี
- คุณความดีย่อมหนีจากใจของคนละโมบ
- คุณความดีไม่คร่ำครึ
- คุณความดีและความสุข เป็นเหมือนแม่ลูกกัน
- ธรรมดามนุษย์ที่เกิดมาในโลก ถ้ายังไม่ถึงแก่วาระที่จะเป็นอันตรายแล้ว เทพเจ้าย่อมช่วยอภิบาลรักษา
- คนเราเกิดมาจะดีหรือชั่ว ขึ้นอยู่กับบุญทำกรรมแต่ง จะเอารูปร่างหน้าตาเป็นเครื่องวัดนั้นไม่ถูก
- คูณธรรมความดีงาน เป็นสุขภาพของจิตใจ คุณความดีเป็นถนนเดินไปสู่เกียรติยศ
- ความกตัญญู เป็นการแสดงถึงจิใจ ที่สูงและประเสริฐยิ่งนัก
- เลือกทำความดี เพื่อหลีกความชั่ว
- สร้างแต่ความดี คือ สร้างแต่ความสุข
- อย่าปิดหนทาง ในการสร้างความดี
- ไม่สามารถแยกดี แยกชั่ว เป็นคนที่น่าห่วงที่สุด
- คุณธรรมความดีมิได้มีอยู่ที่ลิ้น หากมีอยู่ในใจ
- มิมีสิ่งใดที่ไม่ประสบผลสำเร็จ หากมีความขยันอดทน
- คนดีเกลียดความชั่ว เพราะรักในคุณธรรม
- ความสัตย์ซื่อ คือ มรดกที่มีค่ามากที่สุด
- การกระทำทั่งมวล ความซื่อสัตย์สำคัญที่สุด
- ความดี คือ เว้นจากการทำบาป และไม่ทำบาปด้วย
- รู้จักตนเอง คือ ผู้รู้อย่างแท้จริง
- ประพฤติต่อผู้อื่นอย่างไร พึงได้รับผลอย่างนั้น
- มีคุณธรรมเป็นนิจ ชีวิตจะมีแต่สุขเสมอ
- ความหวาดหวั่น เป็นอุปสรรคแก่การสร้างคุณธรรม
- ความสัตย์ซื่อ เป็นกุศโลบายที่ดีที่สุด
- คุณธรรมเท่านั้น ที่สูงค่าล้ำเลิศ
- คุณความดี คือการแสดงออกของจิตใจที่ดี
- เคารพผู้อื่นแล้วผู้อื่นจะเคารพท่าน
- มารยาทดี ต่อผู้อื่น ย่อมมีค่ายิ่ง
- มารยาทอ่อนโยนเป็นมิตรกับคุณธารรม ยากที่จะแยกออก
- ความอดทน คือ บิดาแห่งคุณธรรม
- จิตที่ยึดมั่นในพุทธธรรม ไม่มีมารมารบกวน
- คุณความดี เป็นฐานสร้างมิตร
- การสร้างความดี เหมือนปีนป่ายขึ้นเขา ต้องใช้ความพยายามสูง ส่วนการทำชั่ว เหมือนลงเขาไม่ต้องใช้แรงอะไร
- คุณธรรมความดี เป็น อมตธรรม ผู้สละเพื่อคุณธรรม ย่อมไม่ดับสูญ
- ซื้อด้วยตาบอด ขายก็ต้องบอดตาม
- ให้ตอบแทนความดีด้วยความดี คือคุณสมบัติของนักปกครอง
- ความเที่ยงธรรมไม่เอนเอียง คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- อยากให้คนจงรักภักดี เราต้องซื่อตรงต่อหน้าที่ของเรา
- ความโง่เขลาต่อเวลากลางคืนของจิตใจ แต่เป็นเวลากลางคืนที่ปราศจากดวงเดือนหรือดวงดาว
- ค้าขายทำง่าย หุ้นส่วนเข้ายาก
- ชีวิตคือความซื่อสัตย์
- สิ่งที่อับอายขายหน้า สำหรับผู้มีเกียรตินั้น คือเมื่อเขาทำไม่ได้อย่างที่เขาพูด
- คนอ่านคนอื่นออก คือคนคงแก่เรียน คนรู้จักตัวเอง คือคนฉลาด
- รู้แน่ว่า เขาไม่ได้ทำผิดร้ายอะไร แม้แต่คิดร้ายต่อใครก็ไม่เคยคิด เช่นนี้ เขาก็ไม่มีความกลัว ผู้มีเกียรติทุกคนจึงเป็นผู้กล้า
- ไม่ดื้อดึงโดยไม่คิดถึงเหตุผล คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- ไม่ตัดสินอะไรเอาแต่ใจตัว คือคุณสมบัติผู้ปกครอง
- ให้ตอบแทนความชั่วด้วยความยุติธรรม คือคุณสมบัติของนักปกครอง
- อยากให้คนมีกำลังใจช่วยเหลือเรา เราต้องประพฤติเป็นคนดีที่สุด
- อย่าประพฤติต่อผู้อื่น เหมือนที่เราหวังจะให้ผู้อื่นทำแก่เรา
- อยากให้คนเคารพนับถือ เราจะต้องมีเมตตาจิตต่อเขาอย่างแท้จริง
- ผู้ซื้อใช้เงินปลอม ผู้ขายให้ของเก๊
- ใช้คนให้เหมือนใช้ไม้ ถ้าผุไปนิดเดียวอย่าโยนทิ้งทั้งท่อน
- ถ้าคนใดไม่ได้ทำความผิดไว้ แม้ในเวลาดึกสงัดจะมีเสียงเคาะเรียกเขาก็หาสะดุ้งไม่
- ไม้คดเขาเอาไปทำขอ เหล็กงอเขาเอาไปทำเคียว แต่คนคดเคี้ยวเราไม่ควรร่วมด้วย
- ไม่ถูกถาม จงรับสารภาพเสียแต่เมื่อทำผิด
- ไม่ว่าผู้ใดขณะที่มีจิตใจเขม็งตึงเครียด อดชะล่าเลินเล่อมิได้ ไม่ว่าเป็นความชะล่า เลินเล่อน้อยนิดปานใด อาจเป็นต้นเหตุแห่งความผิดพลาดถึงแก่ชีวิต
- ไม่ว่าสิ่งหนึ่งวิเศษล้ำค่าปานใด ก็ไม่ทรงค่าเท่าชีวิตตนเอง
- ของสิ่งหนึ่งไม่ว่าเป็นขมหรือหวาน เมื่อคิดทานต้องทานลงลงไป
- บางครั้งชีวิตไม่ง่ายนัก บางครั้งกระทั่งคิดตายก็ไม่ใช่เรียนง่ายดาย
- บางครั้งชีวิตคนเฉกเช่นการพนัน หากชนะร่ำไปไม่พ่ายแพ้สักครา การพนันเช่นนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นไร้รสชาติ ต้องมีแพ้มีชนะ จึงสนุกสนานสมใจ
- ความตายหนักดั่งขุนเขา เบาดั่งขนนก
- เรื่องราวของชีวิต ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร จะไปรู้เรื่องราวความตายได้อย่างไรเล่า
- ในโลกมีเรื่องที่สุดคาดคิดคำนวณ สุดที่จะอธิบายได้เกิดขึ้นมากมาย
- เรื่องราวในโลก มีมากหลายที่มีใคร่สมเหตุผล
- เรื่องราวในโลกส่วนใหญ่ล้วนเป็นเช่นนี้ มีส่วนที่ดีก็มีส่วนที่เลวร้าย
- ความจริงในโลกมีเรืองประหลาดพิกลอยู่มากหลายอย่างยิ่ง
- ทุกประการต่างเกิดขึ้นตามครรลองของมัน เฉกเช่นกับเมื่อฝนประพรมดอกไม้ ใบหญ้า ต่างงอกงามขึ้นมา
- คนที่ในใจไม่มีอาฆาตแค้น วันเวลาย่อมปลอดโปร่งแจ่มใสกว่า
- สิ่งที่มากับความแค้นอาฆาต มีแต่ความพินาศดับสูญเท่านั้น
- ตัวความแค้นเป็นอาวุธชนิดหนึ่ง มิหนำซ้ำเป็นชนิดที่น่ากลัวที่สุด
- อโหสิ ยังยิ่งใหญ่กว่าล้างแค้นมากนัก ยิ่งใหญ่ชั่วกาลนาน
- ผู้ที่ชมชอบฆ่าคนที่สุด มักเป็นผู้ที่กลัวตายที่สุด
- คนผู้หนึ่งเมื่อมีจิตใจเบิกบาน มักใจกว้างเป็นพิเศษ
- รู้จักคนรู้จักหน้ามิรู้จักใจ ยิ่งเป็นจอมโฉดชั่วสามานย์ คนภายนอกยิ่งสังเกตไม่ออก
- ท่านหากมีกำลังขวัญ มันจะกลับกลายเป็นพลังอันมหาศาลชนิดหนึ่ง
- จิตใจคนยอกหยั่งคำนวณ คนผู้หนึ่งที่แท้ดีเลวประการใด ไม่อาจสังเกตออกในเวลาสั้น ๆ เพียงมิกี่เดือน
- เนื่องเพราะมนุษยชาติมีน้ำใจ มนุษย์จึงเป็นมนุษย์
- คนตายไม่สามารถกระทำเรื่องชั่วร้าย ดังนั้นคนตายล้วนเป็นคนดี
- การถือดี คือ การหาที่ตาย
- ความตาย มิว่าสำหรับกับบุคคลผู้ใด ล้วนเป็นเรื่องเจ็บปวดร้าวประการหนึ่ง
- ตายไยมิใช่เป็นหารพักผ่อนที่ดีที่สุด
- จะมีชีวิตอยู่โดยทรงคุณค่าเป็นที่ลำบากก็จริง จะตายให้มีคุณค่า ยิ่งยากเข็ญกว่ามากนัก
- ลูกผู้ชายเงยหน้าอย่าให้อายฟ้าก้มหน้าอย่าให้อายดิน
- คนผูกลูกกระพรวนที่คอเสือ ต้องเป็นคนแก้ลูกกระพรวน
- ปุถุชนมักปิดบังข้อบกพร่องของตนเสมอ
- สัตบุรุษท่านหนักแน่น มั่นคง มุ่งมั่นเรื่องของตนจึงไม่แข่งดีกับใคร
- สัตบุรุษอยู่รวมกับใคร ๆ ได้อย่างสนิทสนม แต่ไม่ลำเอียงเข้าข้างฝ่ายใด
- สัตบุรุษสั่งสมคุณธรรมให้พอกพูนเพิ่มทวี พาลชนพอกพูนความชั่วช้าหนาแน่น
- ลูกผู้ชายที่แท้จริงคนหนึ่งมาตรว่ารับความลำบากยากเข็ญปานใด ก็ไม่ควรกลัวตาย
- บุรุษความจริงชมชอบเข้าข้างตนเอง
- บุรุษที่ปราศจากความทะเยอทะยานอยาก ไม่อาจนับเป็นบุรุษที่แท้จริง
- บุรุษที่ข่มเหงสตรี มิเพียงไร้ยางอาย ทั้งยังไร้คุณค่า
- เป็นหญิงเมื่อยังไม่มีสามี อยู่ในเหย้าเรือน ต้องอยู่ในโอวาทของบิดามารดา ครั้นมีสามีแล้ว ต้องอยู่ในโอวาทของสามี
- ธรรมดาเกิดมาเป็นลูกผู้หญิง เมื่อมีอายุพอสมควร ก็ต้องตกแต่งให้มีสามี ออกเรือนไปด้วยกันทุกคน
- ถ้าเป็นหญิงบริสุทธิ์ ย่อมจะไม่ขอมีสามีถึงสองคน
- แผ่นดินมิได้ไร้เส้นหญ้า หญิงรูปงามที่ดียังมีอยู่อีกถม
- ในใต้หล้ามีแต่อ้อมอกมารดา จึงเป็นเกราะกำบังอันปลอดภัยที่สุด
- ความรักของมารดา เป็นประกายเจิดจ้าจำรัสที่สุด ในอุปนิสัยใจคอของอิสตรี
- เพียงแต่ทารกแม้ต้องพึ่งมารดา มารดาก็ฝากฝังชีวิตจิตใจกับทารกเช่นกัน
- ไม่มีมารดาคนใด มิมุ่งหวังให้บุตรธิดาของตัว มีชีวิตด้วยความสุขสมบูรณ์
- มาตรแม้นในใต้หล้า มีแต่มารดา จึงให้ความปลอดภัยแก่ทารก แต่ก็มีทารก จึงสามารถปลอบประโลมขวัญมารดา ทำให้มารดาสงบเป็นสุข ความรู้สึกนี้ลึกล้ำพิสดารยิ่ง
- สตรีหากใจแข็งขึ้นมา ยังแข็งกระด้างกว่าบุรุษมากนัก
- ผู้คนบางคนบอกว่าสตรีที่ชาญฉลาดจะไม่งดงาม สตรีที่งดงามจะไม่ฉลาดเนื่องด้วยพวกนางกับกรประทินใบหน้ามิมีเวลาลับสมอง
- การสะกดอดกลั้นนับเป็นคุณสมบัติประการหนึ่งของอิสตรี
- สตรีในโลก มีสักกี่นางที่ไม่หึงหวง
- ไม่ว่าเป็นสตรีที่เก่งกล้าสามารถปานใด ต้องมีเวลาต้องการบุรุษ หากคิดสืบเชื้อสายต่อไป ยิ่งไม่อาจขาดบุรุษ
- ลูกผู้ชายกล้าทำกล้ารับ ไม่ใช่รักตัวกลัวตาย ทำให้เกียรติของวงศ์ตระกูลเสื่อมเสีย
- สัตบุรุษสมบูรณ์ด้วยความรู้และคุณธรรม จึงทำอะไรได้หลายอย่าง ต่างจากของใช้ ซึ่งของอย่างหนึ่งก็จะใช้ประโยชน์ได้อย่างเดียว
- บุคลิกอีกลักษณะของสัตบุรุษเปลี่ยนไปใน ๓ ลักษณะคือ ๑. มองจากที่ไกล ดูหนักแน่นมั่นคง น่าเกรงขาม ๒. อยู่ต่อหน้า กิริยาสุภาพนุ่มนวล น่ารักน่าเคารพ
เมื่อเปล่งวาจา คำพูดจริงจังดังเหลือเกิน
- สัตบุรุษระมัดระวังคำพูด ประกอบกิจว่องไว
- ผู้ที่รู้ว่าตนมีข้อบกพร่องแต่ไม่ยอมแก้ไข แสดงว่าเขามีข้อบกพร่องอย่างแท้จริง
- บุรุษใจคอกว้างขวางเบิกบานแจ่มใส
- ปุถุชนใจคอคับแคบขุ่นมัว
- ลักษณะของผู้มีเมตตาธรรมมี ๕ ประการ
- เคารพผู้อื่น
- ผ่อนผันให้ผู้อื่น
- มีความสัตย์ซื่อ
- มีความว่องไว
- มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
- คนดีเป็นครูของคนชั่ว คนชั่วเป็นอุทาหรณ์ของคนดี
- คนโง่เขลามักเศร้าใจกับอดีต
- คนข่มได้ ฟ้าข่มไม่ได้ คนหยามได้ ฟ้าหยามไม่ได้
- คนไม่ควรกังวลว่าตนจะไม่มีตำแหน่งหน้าที่ แต่ควรกังวลว่าจะไม่มีความว่ารู้ความสามารถ เหมาะแก่ตำแหน่งหน้าที่
- คนที่ถูกเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ กระทบกระทั่ง แต่อดกลั้นไว้ไม่ได้ ย่อมไม่อาจทำการใหญ่ได้
- ผู้ทีอายุ ๔๐ แล้ว ยังรังเกียจของสาธารณชน เขาย่อมเอาดีไม่ได้ตลอดชีวิต
- ผู้ก่อสงครามเพื่อต้องการอำนาจ แล้วตั้งตนเป็นใหญ่ ไม่ควรยกย่องว่าเป็นขุนนางเพราะหวัง ลาภยศ คำยกย่อง ไม่ควรให้ทำงานเพื่อบ้านเมือง
- ถ้าเป็นชายซื่อสัตย์กตัญญูแผ่นดินแล้ว ไม่ขอเป็นข้าสองเจ้า บ่าวสองนาย
- เกิดเป็นชาย ถ้ามีความมานะพยายาม ก็อาจเป็นขุนนางได้
- คนฉลาดคิดมากมักจะเข้าเนื้อ คนโง่คิดมากมักจะเกิดประโยชน์
- เสือตายไว้หนัง คนตายไว้ชื่อ
- ปราชญ์ถ่อมตนยอมเป็นคนรั้งท้าย จึงได้เป็นคนอยู่หน้า ปล่อยวางไม่เห็นแก่ตน จึงมีชีวิตอยู่ได้ดี มิใช่เพราะปราชญ์ไม่เห็นแก่ตนดอกหรือ ตัวท่านเองจึงมีความสมบูรณ์
- กับคนด้วยกันยังไม่รู้วิธีปฏิบัติอย่างแท้จริง จะไปรู้วิธีปฏิบัติต่อผีสางเทวดาได้อย่างไรเล่า
- คนผู้หนึ่งหากมีความคิดอ่านลึกซึ้งมีแผนอุบายลึกล้ำ รับรองไม่กล้ากระทำผิด
- คนชาญฉลาดไม่เพียงรู้จักแสร้งเป็นเมามาย ยังต้องรู้จักแสร้งเป็นโง่งม
- คนผู้หนึ่งต้องเคารพต่อตัวเองก่อน ผู้อื่นจึงเคารพต่อเขา
- ไม่ว่าอยู่ในสภาพลำบากยากเข็ญปานใดสามารถยิ้มสักครั้งนับเป็นเรื่องดี
- ไม่ว่าเป็นเส้นทางยางไกลปานใด ทุรกันดารเพียงไหน ของเพียงท่านยินยอมเดิน ตั้งใจเดินฝ่าอันแน่วแน่ ต้องมีวันบรรลุถึง ไม่ว่าเป็นอุดมการณ์ลำบากยากเข็ญปานใด ขอเพียงท่านมีปณิธานหาญมุ่ง ต้องมีวันประสบผล
- ความรักที่ลึกซึ้งกินใจ ก็สามารถบันดาลให้ผู้คนใจแหลกลาญสลาย เช่นเดียวกับความปวดร้าว
- เรื่องราวความรักบางครั้งน่ากลัวยิ่ง
- ระหว่างรักและแค้น คล้ายคมดาบ มีข้อแบ่งแยกตรงจุดใด ยากที่จะคำนวณได้
- ความรัก ความจริงตาบอด ความหึงหวงยิ่งสามารถทำให้คนที่ฉลาดที่สุด กลายเป็นทั้งบอดทั้งโง่เขลา
- คนที่ไม่มีความรัก ไหนเลยมีความเชื่อมั่น คนที่ปราศจากความเชื่อมั่น ไหนเลยเอาชนะได้ ?
- ชาติก่อนบุญสนองมาร่วมเรือลำเดียวกัน ร้อยชาติบุญสนองมาร่วมเรือนหอ
- เมื่อได้เงินด้วยความเบิกบาน ย่อมต้องใช้เงินด้วยความเบิกบานใจ
- เจ้าเงินตัวนี้คล้ายกับสตรี เมื่อท่านติดพัวพันนาง นางปั้นหน้าไม่สนใจท่าน เมื่อท่านคิดผลักไสนาง ก็ผลักไม่พ้น
- เงินสามารถบงการให้ปีศาจทำงานแทน และก็สามารถติดต่อให้เทพยดาช่วยเหลือ
- มีเพียงเงินทองยังไม่พอ เงินทองมิใช่สามารถบันดาลให้คนมีความสุขอย่างแท้จริง
- คนไยต้องไขว่คว้าหาเงินทอง ตกเป็นทาสของเงินตรา
- มิว่าความลับใด จะช้าเร็วต้องมีวันถูกเปิดโปง
- ในโลกไม่มีความลับใดอยู่เลย
- มีแต่คนตายจึงสามารถรักษาความลับตลอดไป
- มิว่าเป็นความลับใด ย่อมต้องมีวันถูกคลี่คลาย
- เรื่องที่ยิ่งลี้ลับพิสดาร ดูเปลือกนอกยิ่งมักจะธรรมดาสามัญ เนื่องเพราะเช่นนี้เอง ดังนั้น มันจึงสามารถรักษาความลับไว้ได้
- คนที่กล่าวโป้ปด หากไม่ใช่เพื่อประจบฝ่ายตรงข้าม ก็เพราะเพื่อปกป้องตนเอง
- แต่ละคนยากยิ่งจะไม่มีเวลาหลงตัวเองสักครา
- คนเราหากกระทั่งตัวเองยังไม่เชื่อมั่น ยังจะเชื่อถือผู้ใดได้
- แม้นับเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องสุดยอด แต่ในบางด้านก็กลายเป็นคนโง่เขลาได้
- ไปมาหาสู่ด้วยความนอบน้อมให้ของกำนัลเพราะความหวังให้ช่วยเหลือ
- ผู้ที่ชอบดื่มสุรา มักสามารถหาเหตุผลดื่มสักสองจอก
- ผู้รู้สึกสุราจนเมามาย พอรู้สึกสร่างเมาปัญหายุ่งยากใจจะอุบัติขึ้นมา
- คนที่อารมณ์หงุดหงิด มักคิดจะดื่มสุรา
- สุราแม้ทำให้ผู้คนลืมเลือนความกังวลได้ แต่ในใต้หล้ายังมีเรื่องราวอีกมากมาย สามารถทำให้ผู้คนมิต้องการสุราเลย
- ผู้ที่มีความหลังมากเกินไป หากไม่กรอกตัวเองเมามาย ไหนเลยหลับลงได้
- น้ำไหลใสใส เขื่อนกันได้ นายที่ดีดี เสียเพราะเหล้า
- มีชื่อในยุทธจักรเร็วเกินไป หาใช่เรื่องดีงามไม่ คนที่มีชื่อเร็วเกินไป ยามค่ำคืนต้องมีเวลาที่นอนไม่หลับ
- สู้ผู้อื่นไม่ได้ แม้ไม่ใช่เรื่องเสื่อมเสียหน้าอันใด คิดยอมรับกลับไม่ง่ายนัก
- ถือกำเนิดเป็นชาวยุทธจักร มีผู้ใดเป็นตัวของตัวได้
- คนผู้หนึ่งหลังจากมีชื่อ มักไม่ต้องการเอ่ยถึงอดีตที่ขมขื่น
- บางครั้งวีรบุรุษยิ่งใหญ่ก็กลับกลายเป็นโจรน้อย
- นักปราชญ์ลำบากด้วยใจ ปุถุชนลำบากด้วยแรง
- เบื้องหลังคนสามารถ มักจะมีคนอื่นที่สามารถมากกว่า ข้างหลังคนสามารถคนเดียว ยังมีความสามารถอีกหลาย
- เขียนเสือ วาดหนัง แลไม่เห็นหน้าไม่รู้น้ำใจ
- ใกล้น้ำรู้ปลา ใกล้ป่ารู้นก
- อยู่บ้านไม่ต้องรับแขก ออกนอกบ้านรู้น้อยหน้าเขา
- คนจนอยู่ในเมืองไม่มีใครรู้จัก คนมั่งมีอยู่ในป่าก็มีคนรู้จัก
- รู้หน้าทั่วเมือง รู้ใจกี่คน
- ผู้พิจารณาสิ่งทั้งปวงง่ายๆย่อมจะมีความยุ่งยากมากมาย
- เขาผู้ไม่ประยัดก็ต้องเดือดร้อน
- ระบายสีงูและตามแข้งขาขึ้นต้นไม้ไปจับปลาดังพูดมากและไม่ได้ผลอะไร
- ตั้งต้นขายได้ลงท้ายขายเล่น
- เห็นสภาพเวลานี้ควรคิดถึงสภาพเมื่อครั้งก่อน
- จงไปถึงที่นาก่อนเพื่อนและถึงที่นอนทีหลังเขา
- แม้ท่านไม่อยากให้คนอื่นทำแก่ท่านท่านก็อย่าไปทำแก่เขา
- เมื่อเวลาล่วงไปจะชื้อด้วยเงินด้วยพากลับไม่ได้
- ๓๐ไม่กล้า ๔๐ไม่มี ๕๐จวนถึงที่
- เป็นการง่ายที่จะเปิดร้านขายของแต่ยากควบคุมให้เปิดอยู่เรื่อยไป
- อย่าทะเลาะกับเมียเมื่อยามดึกจะรับความเปลี่ยวเปล่าตลอดคืน
- เมื่อยังมีเงินต้องหาหนทางไว้ก่อน
- งานการอยู่กับมนุษย์แต่ความสำเร็จอยู่กับ ดิน ฟ้า อากาศ
- มุ่งเป็นพ่อค้าไร่นาปี่ปั่น
- งอมืองอเท้าต้องอยู่ศาลเจ้า
- ความเศร้าเปรียบเสมือนนกท่านหามันมิให้บินไปบนศรีษะท่านยอมมิได้แต่ท่านห้ามมัน มิให้ทำรังอยู่ในผมของท่านได้
- การล้มเหลวเป็นแม้บทแห่งความสำเร็จ
- หากท่านจะไปค้าขายจงขยาดต่อการอวดเงินของท่าน
- ปากว่าตาขยิบ
- คนกลัวคน เสือ เกรง เสือ
- ถ้อยคำคือลมอักษรเป็นหลัก
- คนใจดีถูกเขารังแกม้าใจดีถูกคนขี่
- จงแสดงอัธยาศัยต่อทุกๆคน ดุจเดียวกับต้อนรับแขกคนสำคัญ
- ใส่ใจดีกว่ารักษาตำรา
- เรายังไม่ตายหนี้ยังไม่หมด
- มีลูกจนไม่นานไม่มีลูกรวยไม่ยืด
- ท่านไม่ประสงค์ให้เขาทำอะไรแก่ท่านก็อย่าทำสิ่งนั้นแก่คนอื่นด้วย
- อย่าตอบจดหมายเวลากำลังโกรธ
- อยู่ทรยศต่อที่ตนรับใช้จงรับความเอื้อเฟื้อของนายด้วยความเกรงกลัว
- อย่าเอาฝืนไปขายและซื้อไม้มาหุงแทน
- อันประเทศคับขันต้องการผู้นำที่ดี
- แต่ครอบครัวขัดสนต้องการแม่บ้านที่ดี
- มีลูกสาวสวยเหมืนปลูกส้วมไว้หน้าบ้าน
- เป็นคนกินขี้หมูดีกว่า
- ขนมเปี๊ย ๕ อัน แขก ๔ คน กินไม่หมด
- ผ้าขี้ริ้วนั่นแหละเป็นของเรา
- อย่าลืมตัวแม้คนอื่นทั้งโลกจะลืมท่าน
- เป็นคนอย่าได้เชื่อใจเข้าเห็นน้ำทะเลอย่าได้เอาลิตรตวง
- อย่าจ้างคนถ้าสูเจ้าสงสัยไม่ไว้ใจเขาและถ้าจ้างเขาแล้วสูเจ้าอย่าไปสงสัยเขา
- ผู้ใดรู้จักจน ผู้นั้นนับเป็นผู้ตื่น ผู้ใดชนะอื่น ผู้นั้นเป็นผู้แข็งแรง ผู้ใดชนะตนเอง ผู้นั้นเป็นคนมีเดช
- ผู้ใดรู้จักพอ ผู้นั้นเป็นคนมั่งมี ผู้ใดเมื่อตายแล้ว มีระลึกถึง ผู้นั้นก้อย่าค้ำฟ้า
- รักบ้าไม่ต้องหาม รักมือไม่ต้องทำ
- ไม่ต้องถามขุนนางให้ถามเจ้าหน้าที่
- แม้การรบจะมีสนามแต่ต้องเอาความกล้าหาญเป็นที่ตั่ง
- เมื่อซื้อต้องประมาณราคาที่ขายก่อน
- ผู้รู้เสียงควรดีดให้ผุ้รู้ฟังเสียงเมื่อผู้ฟังไม่รู้เสียงอย่าดีดเลยเพราะเท่ากับสี
ซอให้ควายฟัง
- บัญชีต้องใช้ความคิด ข้าวสารต้องเอาใบตอง สิ่งของต้องใช้ตราชั่ง
- เลี้ยงลูกเพื่อแก่เก็บข้าวกลัวแล้ง
- คนไม่เตือนไม่ดี ฆ้องไม่ตีไม่ดัง
- ได้กำไรน้อยใช้จ่ายมากก็จะมีแต่เรื่องเดือดเนื้อร้อนใจตลอดชีวิต
- คนที่ไม่ทำอะไร ได้แต่นั่งกินนอนกินถึงจะมีทรัพย์เท่ากับภูเขาหลวงก็ใช้ไม่เหลือรอย
- สิ่งที่แข็งที่สุด เอาชนะได้ด้วยสิ่งที่อ่อนที่สุด
- เมื่อประตูบานหนึ่งปิด อีกบานหนึ่งก้อเปิด แต่บ่อยครี้งที่เรามัวแต่ จ้องประตูบานที่ปิด จนไม่ทันเห็นอีกบานที่เปิดอยู่
- อย่ามัวมองหาความผิดพลาด จงมองหาทางแก้ใข
- ผู้ชนะไม่เคยลาออก และผู้ลาออกก้อไม่เคยชนะ
- เราเข้าใจชีวิต เมื่อมองย้อนหลังเท่านั้น แต่เราต้องดำเนินชีวิตไปข้างหน้า
- ไม่มีสิ่งใดช่วยให้คุณได้เปรียบคนอื่นเท่ากับการ ควบคุมอารมณ์ให้สงบนิ่ง อยู่ตลอดเวลา ในทุกสถานการณ์
- พรสวรรค์ยิ่งใหญ่ ของมนุษย์ คือ การที่เราสามารถเอาใจเขามาใส่ใจเรา
- ในธรรมชาติไม่มีสิ่งใดดีพร้อม แต่ทุกอย่างก้อามบูรณ์แบบในตัวเองต้นไม้อาจบิดเบี้ยวโค้งงอ อย่างประหลาด แต่ก้อยังคงความงดงาม
- มักพูดกันว่า การเวลาเปลี่ยนทุกสิ่งแต่จริงๆแล้วคุณต้องเปลี่ยนทุก สิ่งด้วยตนเอง
- การมีชีวิตอยู่นานเท่าไดไม่ไช่สิ่งสำคัญสิ่งสำคัญก้อคือ มีชีวิตอยบู่อย่างไร
- ท่านยิ่งใหญ่แล้วหรือ ต่ำต้อยที่สุดแล้วหรือ เปล่าเลย ยังมีคนที่ยิ่งใหญ่กว่าท่าน และต่ำต้อยกว่าท่านอีกมากมายนัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น